Beni saran gecenin içinden mezar kadar kara, baştan başa
şükrederim hangi Tanrılar verdiyse bana
fethedilmez ruhumu.
Ne ürktüm, ne bağırdım şartların pençesine düştüğüm anda bile
kaderin sopasıyla kanadı da başım
yine de boyun eğmedim
Öfke ve gözyaşı dolu bu yerin ötesinde
beklemiyor başka hiç bi şey gölgelerin dehşetinden
yine de korkmaz bir halde
buluyor ve bulacak beni yılların yılgınlığı ve tehditi
Kapı ne kadar dar olsa da,
cezalarım ne kadar ağır olsa da,
Kaderimin efendisi de benim ruhumun kaptanı da...
William Ernest Henley
